Gün 11 -Route 66 Çöllerinde sessizliğin çığlığı!

Sabahın güzel güneşi bugün bize Williams’ta “Merhaba!” dedi. Akşam Grand Canyon’dan geç geldiğimizden sokakları görmeden, uygun bulduğumuz ilk motele yerleşmiştik. Odadan çıktığımız anda öylesine keyifli bir yer bizi karşıladı ki!

CEN_2987

11.00’e kadar sokaklarını gezdik, acayip renkli bir kasaba… Buradan da bir göz gezdirebilirsiniz nasıl bir yer olduğuna… Ana yolun her iki tarafı hediyelik eşyacılarla dolu…CEN_2983 Dükkanlar açılana kadar Betty Boop’un cafesinde kahvaltı yaptık. Tam bir yol kafesi… Daha girer girmez filtre kahveniz ikram ediliyor, defalarca memnuniyetiniz sorgulanıyor… Yola dair plakalar duvarları süslüyor, perdeler bile Route 66 logoları ile bezeli… Yerel halkla birlikte kahvaltımızı yaparken sanki biz de onlar gibi hissediyoruz… Belki tek falsomuz yüzümüzdeki engel olamadığımız gülümsememizdi… İşte videosu da burada… Kahvaltının ardından sokakları turladık. Birinden çıkıp diğerine girdik mağazaların. Grand Canyon’a yakın olduğu için fiyatlar oldukça pahalı. Seligman’da hediyelik eşyacılar uygun fiyatlı dediler gitmeden ama düşünün Williams bu anlamda daha uygun geldi bize ve çeşit oldukça fazla. Girdiğimiz bir mağazada aldığımız ürünlerin fiyatına göre bir çarkı döndürmemiz istendi ve buradan kazandığımız şekerlemeler yolun devamında ağzımızı epey oyaladı 🙂

CEN_2970

Kaldırımda yürürken, yolları hava püskürten bir el aracı ile temizleyen görevli bizim geçtiğimizi görünce başı ile bizi selamlayarak işine ara verdi. Geçtiğimiz yüzlerce mil içinde farklı farklı kültürlerden o kadar çok insanla karşılaştık ki… Ve birçok insanın aynı samimiyetle bize yaklaşmaları gerçekten insanın içini ısıtıyor!

O kadar farklı duygular içinde gezdik ki Williams’ı nasıl tarif edeyim bilemiyorum. Bir ara sırtımızı bir duvara yaslanıp konuşmadan birbirimize bakarken bulduk kendimizi… Sanırım ikimiz de içimizde yol boyunca çokça tekrarladığımız iki soruyu yineliyorduk yine… “Biz neredeyiz?” ve “Her açıdan çok ama çok şanslıyız!”

DSC00778DSC00788Cenk’in doğum günü için gitmeden Route 66 konseptli bir parti düzenlemiştim. Bunun için hazırladığımız görsellerden biri için de yol kafelerinden biri olan Mr D’z’nin logosunu Cenk için revize edip eğlenceli bir hale getirmiştik. Ve işte o kafe karşımıza çıkınca pek bir mutlu olduk ve öğle yemeğimizi bu capcanlı mekanda yemeyi tercih ettik. Bu da rengarenk kafenin videosu

DSC00796

DSC00813Kingman’dan Oatman’a doğru giden yol acayip keyifli bir dağ yolu. Bir de siz görün videosundan… Şu ana kadar geçtiğimiz yollardan hiçbirine benzemiyor. İki dağın arasındaki oyuklardan geçiyoruz. Artık kaktüsler her tarafta… Ve uçsuz bucaksız çöller başlıyor, yılanlarının izlerini taşıyan yerlerden anı için kumumuzu topluyoruz avuçlarımızla… İki arabanın zor geçtiği dağ yollarında muazzam sessizliğin içinde molalar veriyoruz. Bir tepeye ulaştığımızda muazzam bir manzara bizi karşılıyor. Bu nokta “Route 66 yolunda ilk aklınıza neresi gelir?” derseniz, “işte onlardan biri” derim. Korkunç bir derinliğe karşı, sessizlik, yalnızlık… Kendimizle bütünleştiğimiz, yaşamı-ölümü dengelediğimiz nokta…

CEN_3038

Bu günün muhteşem yolu bizi Oatman‘a çıkarttı. Vaha gibi bir yer… CEN_3089Tam bir vahşi batı kasabası… O dağ yollarının dibinde. Eşekler geziniyor sokaklarında. O kadar insana alışıklar ki arabamıza kafalarını uzatıyorlar hatta. Filmlerden kalan bir kare gibi dükkanlar, 1800’lerde kalmış sanki. Gözlerimizdeki şaşkın ifade ve suratımdaki kocaman gülümseme kulaklarımla birleşiyor olmalı… Bu küçük maden kasabası rüya gibi bir yer… Anlatılmaz yaşanır, işte videosu… Bu da başka bir video… 🙂

CEN_3072

En uzun çöllerden birini geçiyoruz artık kaktüsler çeşitlendi. Arabaların geçmediği bu uzun çöl yolunda durduk ve hayatımda bir kere daha tadar mıyız bilmiyorum ama inanılmaz bir deneyim yaşadık o an… Sessizliğin çığlığını duydunuz mu hiç? İşte biz onu duyduk… Arabadan inip yolun ortasında birbirimize sarıldık… Amacımız sessizliği dinlemekti aslında… Ama buna sanırım bir dakika kadar dayanabildik. Öylesine bir sessizlik vardı ki… Kulağım acıdı, tıkandım, kalp atışım değişip nefes alamadığımı hissettim… Cenk’in gözlerine baktığımda o da aynı şeyleri hissediyordu. Ve biz o an, yine, yaşadığımız ve yıprattığımız dünyayı sorgularken bulduk kendimizi…

Gün batımında Colorado River bizi karşılıyor… Durup nehir ve sazlıklara karşı günü batırdık. Sivrisinekleri saymazsak “huzur ve aşk” olarak tanımlayabilirim o anı…

CEN_3102

Ve Route 66’nın son eyaleti olan California’ya geçiyoruz 19.30 sularında… İlk defa bir eyalet girişinde gişelerle karşılaşıyoruz. Tek tek araçları durduruyorlar ve bize nereden geldiğimizi, ne yaptığımızı sordular… Route 66’yı yaptığımızı söyleyince gülümseyerek geçebileceğimizi söylüyor görevli…

DSC00872

DSC00873Bu zorunlu kontrolün ardından hemen Route 66 yoluna geri döndük. Artık gece inmeye başladığı için yakındaki ilk yerleşim olan Needles‘daki River Valley Inn bu günün son durağı oluyor.

Zengin doğası, yaşadıklarımız ve hissettiklerimizin “ben”liğimize katkısıyla inanılmaz deneyimler yaşadığımız bir gün oldu bugün… Ve ben bir kez daha şükrettim; yaşadıklarıma, yaşatana…

Yola Çıkış saatimiz: 07.00

Kontak Kapatış: 20.00

Başlangıç-Bitiş: 2.280,8 – 2.478,3 mil

Gece Konaklama: California – Needles – River Valley Inn

“Amerika vizesi” ile ilgili aklımda bir sürü soru var” diyorsanız “Amerika vizesini merak edenlere”

“Amerika’da nasıl araç kiralayabilirim?” diyorsanız “Yurt dışında araç kiralayanlardan mısınız?”

Ölmeden önce yapılacaklar listenizden bir madde daha silmek isterseniz, “15.000 feet yükseklikten gökyüzü dalışı… Skydive Las Vegas!”

“İşte çılgın bir yol hikayesi… Route 66″

“Gün 1- Route 66’da Geçecek ilk günün heyecanı”

“Gün 2- Route 66 bizi kalbi güzel insanlara doğru sürüklüyor…”

“Gün 3- Route 66’nın her köşesinde ayrı bir ayrıntı gizli…”

“Gün 4 -Route 66 serüveninde bir günde üç eyalet”

“Gün 5 -Route66’da baktığın her nokta farklı bir renk!…”

“Gün 6 -Route 66 ruhunu yaşamaya ne dersiniz?”

“Gün 7-Route 66’da New Mexico’dayız… Ve mutlaka Santa Fe!”

“Gün 8 -Route 66’da Albuquerque’de Romantizm”

“Gün 9-Route 66’da Vahşi Batı’ya hoş geldiniz!”

“Gün 10-Route 66’da doğa ile içiçe bir gün: Grand Canyon!”

 

“Gün 12 -Route 66 yolunda Türk bayrağımız Bagdad Cafe’de”

“Gün 13 -Hoşçakal Route 66!”

başlıklı yazılarımı da okumanızı öneririm.

Yol boyunca çektiğimiz videoları Busece Kareler YouTube kanalından izleyebilir, dilerseniz takip listenize ekleyebilirsiniz.

Facebooktwittergoogle_pluslinkedin

Benzer yazılar

Yorum Yapın

*