Sanırım artık yeni bir hobim var: Uçmak!
Geçen yıl Tekirdağ Uçmakdere’de paraşüt atlayışı ile “Merhaba!” demiştim gökyüzüne… Sonra Las Vegas’da yaptığım skydive ile heyecanın uç noktalarına yaptığım yolculuk… Ve şimdi de Ölüdeniz Babadağ zirveden paragliding…
Sabahın erken saatlerinde Ölüdeniz merkezdeyiz… Hedef Babadağ zirve… Dar yollarda aracımız ilerlerken alttaki manzaranın küçüldüğünü görmek gözlerimde sinsi bir gülümseme yaratıyor tabii…
Zirvedeyiz… Atlayış alanı Tekirdağ’dan biraz farklı… Orada boşluğa doğru koştuğumuz alan daha genişken burada oldukça kısa bir mesafedeyken havalanmış olmamız gerekiyor ki öyle de oluyor…
Sabah gün doğumunu karşılıyoruz gökyüzünde… Ve evet oldukça yüksekteyiz! 1.900 metrede Babadağ’ın yamaçlarına paralel paraşütümüz salınmaya başlıyor. Sonrasında da Ölüdeniz’in muhteşem manzarası bana el sallıyor aşağıdan… Paraşütün kumandasında olan eğitmen “Biraz akrobasi yapalım” diyor ve paraşütü deli gibi döndürmeye başlıyor. İşte o an işin şekli biraz değişip, yüksekliğin heyecanına başka bir telaş katılıyor içimde… Devamında dans eder gibi geniş salınımlar yaparken kalbim şööyle bir hoopp ediyor 🙂
Yine yüzümde kocaman bir gülümseme var… 15 yaşında ilk kez Ölüdeniz’e geldiğimde hayal etmiştim Babadağ’dan atlamayı… İşte şimdi yapacaklarım listesinden bir madde daha silindi, çok mutluyum!
Seviyorum… Rüzgarın yüzüme çarpışını… Her atlayışın içinde taşıdığı riskin heyecanını… Ucu olmayana doğru koşmayı… Boşluğa kendimi bırakmayı… Bilinmezin kalbimin atışını hızlandırmasını… Yaşamayı… Sonuna kadar yaşamayı… Seviyorum!
Güne dair videolar da işte burada…
Tekirdağ’da yaptığım atlayışa dair notlarım için; Gökyüzünden Merhaba! Paragliding…
Çok cesurca ve eglenceli
Teşekkürler! Sevgiler 🙂