“KÖR OLDUM! Evet…1,5 saatliğine de olsa ben kördüm. İstanbul’u bu sefer görerek değil; ses, koku ve dokusuyla keşfettim. Ben KARANLIKTA DİYALOG sergisindeydim…” Zifiri karanlıkta beyaz bastonumdu gözüm. Görme engelli rehberimizin sesi olmasa korkum nasıl dizginlenirdi bilmiyorum. Hiçbir şey görmeden Taksim tramvayındaydım… Sesleri dinlerken içimdeki hisleri sizlere anlatamam. Evet ben biliyordum o duyduğum görüntülerin nasıl olduğunu ama peki onlar? Parkta otururken kuşlar ne güzel şakıyor, havuzun şıkıryan sesi nasıl huzur veriyordu ama görmüyordum. Pazar yerinde gezerken nane ne de güzel kokuyordu ama göremedim. Kaldırımda yürürken park etmiş arabaya tosladığımda canım yandı, çünkü görmüyordum. İstanbul boğazında çıktığım tekne gezisinden aldığım hazda bu sefer yalıların muhteşem görüntüleri yoktu belki ama rüzgarın esintisi tenimde, denizin kokusu burnumdaydı ama göremedim. Görmek meğer tüm duyularımızın önüne geçmiş… Ben ilk defa gerçek sesleri, kokuları, tatları, dokunuşları keşfettim. Bir defa daha anladım ki bakmak her zaman görmek değil, duymak her zaman algılamak değilmiş. Orada ne giydiğimiz kıyafetlerin bir önemi vardı ne de sürdüğümüz rujun… Önemli olan konuşmak, birbirine destek olmak ve tüm algılarımızı açabilmekti. Orada hepimiz o “ötekileştirdiğimiz!” insanlardık. Çok korktum, ürktüm, üzüldüm, hüzünlendim… Ben bugün sıradışı bir deneyim yaşadım! Gayrettepe Metrosu’nda 1.500m2 alana kurulu bu sergiyi gecikmeden ziyaret edin. Edin ki diyalog olduğu müddetçe karanlığın olmadığını siz de görün…
Eğer görme engelliler için “ben” ne yapabilirim diyorsanız bu yazılarım da ilginizi çekebilir…
“Evde boş vakitlerinizde ne yapıyorsunuz?”
“Karanlıklarının gözü olmaya ne dersiniz?”
“Sessizlikte diyalog kurabilir misiniz?”
Merhaba, iyi bir deneyimin ardından güzel bir yazı olmuş. Kaleminize sağlık, kutlarım.