Çılgın bir yolculuk için kolları sıvadık… Tam bir “yol” hikayesi… Route 66!
İlk adım Amerika vizesi almak… Herkes korkutuyor, almak zor, iki dudaklarının arasında, interneti karıştırırken şöyle yap, böyle konuş önerileri… Tüm olan biteni anlatayım olsun bitsin…
İlk başta Schengen vizesi için gereken evrakları internetten buldum ve başladım toplamaya… Amerika Konsolosluğu bunların hiçbirini istemiyor ama gelebilecek herhangi bir soruya karşı red yemeden göstermeniz adına yanınızda olmasında fayda var.
Sonra konsolosluğun web sayfasını gözden geçirmeniz gerekiyor. Mesela fotoğraf için istenen ölçüler sitede belirtiliyor. Başvurunuz sırasında sisteme fotoğrafınızı gömdüğünüz için fotoğrafçınızdan .jpeg halini size mail olarak göndermesini isteyin ya da yanınızda hafıza kartınızı götürmeyi unutmayın. Bazı fotoğrafçılar bunun için ekstra ücret talep ediyor, elbette ki vermeyin…
Başvuru formunuzu internet üzerinden doldurmanız isteniyor. Üzerine tıklandığında Türkçe açıklamaları da eklemişler sağ olsunlar ama ne kadar net anlatıyor tartışılır. Formu gönderdiğiniz anda dönüşünüz yok. Bu nedenle sakın ha yanlış bilgi girmeyin ve asla yalan söylemeyin. Vize bedelini yatırmadan sistem başvurunuzu onaylamıyor. Ben kredi kartı ile ödememi yaptım mesela. Görüşme için randevu gününüzü de belirledikten sonra, resminizin yer aldığı çıktıyı görüşme günü yanınızda götürmeniz gerekiyor.
Gelelim mülakat gününe… Randevunuzdan yarım saat kadar önce konsolosluğun önünde olmanızda fayda var. Verilen saatten biraz daha önce almaya başlıyorlar içeriye. Cep telefonu ile girmek yasak. Güvenlik kontrolünü aştıktan sonra bekleme alanına giriyorsunuz. Hemen size bir numara veriyorlar. Bu numara en kıymetliniz. Çünkü aynı numara ile üç işlem için ayrı sıra bekliyorsunuz. İçeride neredeyse 150 kişi var bu arada. İlk postada fotoğraf ve son pasaportunuzu istiyor görevli. İlk kontrolden geçtikten sonra ikinci kuyrukta parmak izinizi vermek üzere numaranız yanıyor. Üçüncüsü ise malum mülakat aşaması. Üç görevliden hangisine düşücem telaşını yaşarken mümkün olduğunca diğerlerinin konuşmalarını dinlememeye çalışın derim. İnsan gayri ihtiyari iç sesi ile konuşurken buluyor kendini. Görevlilerin tamamı Türkçe konuşuyor. Sordukları sorular genellikle gidip de dönmeme riskinizi sınamaya yönelik. Bende hoşlarına giden mesela, çok komik ama pasaporttaki son seyahatim olan Tanzanya oldu. “Neden gittiniz?” sorusuna “Safari için..” yanıtını alınca “Vizeniz onaylandı!” kağıdı elimdeydi…
Pasaportunuz online başvurunuz sırasında belirlediğiniz PTT şubesine geliyor. Konsolosluk pasaportunuzu kuryeye verdiğinde e-posta ile bilgilendirme gönderiyor. PTT de “İlgili şubeden alabilirsiniz” SMS mesajı ile olayı sonlandırıyor.
İşte bu kadar… Bundan sonrası için ver elini hazırlıklar… “Route 66” bekle bizi!
“Amerika’da nasıl araç kiralayabilirim?” diyorsanız “Yurt dışında araç kiralayanlardan mısınız?”
“Route 66 gezi”miz ile ilgili bilgi almak isterseniz “İşte çılgın bir yol hikayesi… Route 66”
Ölmeden önce yapılacaklar listenizden bir madde daha silmek isterseniz, “15.000 feet yükseklikten gökyüzü dalışı… Skydive Las Vegas!”
“İşte çılgın bir yol hikayesi… Route 66!”
Gün 1- Route 66’da geçecek ilk günün heyecanı
Gün 2- Route 66 bizi kalbi güzel insanlara doğru sürüklüyor…
“Gün 3- Route 66’nın her köşesinde ayrı bir ayrıntı gizli…”
“Gün 4-Route 66 serüveninde bir günde üç eyalet”
“Gün 5 -Route66’da baktığın her nokta farklı bir renk!…”
“Gün 6-Route 66 ruhunu yaşamaya ne dersiniz?”
“Gün 7 -Route 66’da New Mexico’dayız… Ve mutlaka Santa Fe!”
“Gün 8 -Route 66’da Albuquerque’de Romantizm…”
“Gün 9 -Route 66’da Vahşi Batı’ya Hoş Geldiniz!”
“Gün 10 -Route 66’da Doğa ile içiçe bir gün: Grand Canyon!”
“Gün 11 -Route 66 Çöllerinde Sessizliğin Çığlığı”
“Gün 12 -Route 66 yolunda Türk bayrağımız Bagdad Cafe’de”
“Grand Canyon ve aşk dolu ‘Evet!’ yanıtı…”
“Hayallerimin Başlangıcı… Chicago!”
başlıklı yazılarımı da okumanızı öneririm.
Yol boyunca çektiğimiz videoları Busece Kareler YouTube kanalından izleyebilir, dilerseniz takip listenize ekleyebilirsiniz.
